اخيراً به جاى اصطلاح “عقب مانده” يا “كم توان ذهنى” به اين عبارت تشخيصى “اختلالات رشدى هوشى” استفاده مى شود و با توجه به شدت آن مى تواند در چهار طيف خفيف، متوسط، شديد و عميق دسته بندى شود. اين اختلال كه شيوعش در حدود ١٪ است در دوران رشد بروز پيدا مى كند و با نشانه هايى همچون:
- نمره ى هوش پايين (كمتر از ٧٥) در آزمون هاى استاندارد هوش مثل “وكسلر” يا “استنفورد بينه”
- نقص در سازگارى با محيط و عدم توانايى در انجام فعاليت هاى روزمره (مثل برقرارى ارتباط، انجام اعمال شخصى، مشاركت كردن و..) بدون دريافت حمايت هاى اجتماعى
- شروع در دوران رشد
عواملى كه خطر ابتلا به اين اختلال را بالا مى برد، علل پيش زايمانى مثل امراض و بيمارى هاى مادر در دوران باردارى و همچنين عوامل محيطى مثل مصرف الكل، دارو، دخانيات و استرسور ها و ضربه هاى محيطى است
تأخير كلى رشدى (تشخيص زير ٥ سالگى) و كم توانى ذهنى نامعين (تشخيص براى افراد بالاى ٥سال از زير شاخه هاى تشخيصى اختلال كم توانى ذهنى هستند
آخرین دیدگاه‌ها